top of page
Zoeken

Helsinki - Sprookjesachtige winterstad

Bijgewerkt op: 28 mei 2019

Twee vluchten, twee landen, twee boottochten en twee hoofdsteden in vier dagen. Zo zag mijn weekend eruit. En dat was echt een stuk meer ontspannen dan het klinkt! Ik geef je een indruk van twee winterse en sprookjesachtige steden, te beginnen met Helsinki.



In Helsinki is het koud en vroeg donker. Goede redenen om er niet heen te gaan, maar toch vloog ik vrijdagochtend met hoge verwachtingen en oké, een koffer vol wol naar het hoge noorden voor een flitsbezoek aan deze bijzondere stad.

Hotel Clarion is een gloednieuw hotel en staat middenin de haven van Helsinki. Met zijn zestien verdiepingen kijk je zowel uit over het water als over de stad. Genieten van het uitzicht kan vanuit één van de glazen liften of vanuit het zwembad dat zich op de bovenste verdieping bevindt. Voor een panoramaview over de stad zit je goed in de supertrendy rooftop bar. Vaor de deur van het hotel, pal naast een collectie kleurrijke zeeleeuwen, stoppen drie tramlijnen waarmee je binnen tien minuten op het Centraal Station bent. Nog dichterbij is de boot terminal waar vandaan je gemakkelijk door kunt reizen naar o.a. Sint Petersburg, Tallinn en Stockholm.

Het ontbijtbuffet in het Clarion verdient een aparte, eervolle vermelding; al zou je alleen drie hele dagen aan de ontbijttafel zitten, zou het de trip nog waard zijn. Mark my words.




In het Centrum van Helsinki is de mix van oud en nieuw opvallend. Naast het imposante, oude gebouw van het Centraal Station wordt je aandacht ook getrokken door flikkeren lichtkranten van grote winkelketens en trendy etalages vol modieuze kleding, schoenen en woonaccessoires.

Niet alleen de gebouwen verwijzen naar de samengestelde achtergrond van Finland; alle namen van straten, tramhaltes en openbare gelegenheden worden zowel in het Zweeds als in Fins vermeld (en dat lijkt gek genoeg in de verste verte niet op elkaar). Het uitspreken ervan vergt in alle gevallen wat oefening!

Het voordeel van vroeg donker is dat in de loop van de middag de lampjes aan kunnen, wat zorgt voor veel sfeer en gezelligheid. Stockmann, de Finse Bijenkorf, is zowel van binnen als van buiten zeker het bekijken waard en bij Cafejava (wat voor de duidelijkheid niks te maken met kleine knaagdieren) kun je, onder het genot van een kop koffie of cocktail, heerlijk warm uitkijken over de drukke winkelstraat.



De Finse naam van Finland is Suomi. Voor de kust van Helsinki ligt een eilandengroep met daarop een oud fort: Suomenlinna (Fort van Finland). Vanaf de Markt van Helsinki kun je met een veerpont binnen twintig minuten overvaren naar één van de eilanden. Vanaf daar zijn de overige eilanden via bruggen en looppaden te bereiken. Hoewel er bijna niks open was op het eiland en er maar een handjevol mensen wonen, was het zeker een bezoekje waard.

De vesting staat op de UNESCO-Werelderfgoedlijst, en heeft een indrukwekkend gangenstelsel, een enorme botenwerkplaats en, last but not least, een waanzinnig uitzicht. 








Vanaf de Markt van Helsinki, die natuurlijk volledig in kerstsfeer gehuld was, inclusief de traditionele braadworsten (in dit geval rendierworst - ik maak geen grapje) loop je binnen enkele minuten naar de Domkerk van Helsinki. Deze opvallende, witte verschijning heeft sprookjesachtige groene torentjes met gouden sterren. Voordat je naar binnen kunt, moet je eerst de steile trappen voor de deur beklimmen.

Als bovenaan een gids met een muts met elandgewei bloedserieus haar toehoorders  toespreekt denk je dat je in een programma van de TROS terechtgekomen bent, maar niks is minder waar. Dat vinden ze hier allemaal heel normaal.



Getipt door mijn favoriete  boek, de Lonely Planet's Ultimate Travelist ,kon een bezoekje aan de Rock Church tijdens deze trip niet ontbreken. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is dit een traditionele kerk in de wijk Etu-Töölö, ten westen van het centrum. De naam van de Temppeliaukiokirkko (rotskerk) verwijst niet naar de muziekstijl van de band, maar naar de muren, die bestaan uit onafgewerkte rotsen.



Zo teleurstellend als het gebouw er aan de buitenkant uitziet (als je aan komt lopen zie je alleen een deel van de ronde koepel als een soort ruimteschip uit de grond steken), zo indrukwekkend is de binnenkant.

En als er ook nog een pianist begint te spelen, weet je dat de natuurlijke materialen niet alleen zorgen voor een uniek decor maar ook voor een perfecte akoestiek. Prima plekje om op zaterdagmiddag even op te warmen en je mond te houden.

0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page